Z CIEMNOŚCI DO ŚWIATŁOŚCI SŁOWA WCIELONEGO

Adwent jest czasem oczekiwania w ciszy, stąd Kościół zachęca do udziału w rekolekcjach i przystąpienia do sakramentu Pokuty i Pojednania. W tegorocznym Adwencie rekolekcje parafialne w radomskiej Bazylice św. Kazimierza - miały miejsce w dniach 13-15 grudnia a poprowadził je o. Jerzy Wilk – kamilianin, wieloletni misjonarz, referent misyjny na Madagaskarze. Kaznodzieja razem z nami zastanowił się dlaczego to właśnie czas nocy jest najważniejszym czasem rodzenia się Słowa… Słowa, które jest początkiem wszystkiego. Noc... Pełna ciszy, ukojenia, odpoczynku po dniu pracy. Noc skąpana w tajemnicy. "Wśród nocnej ciszy" przyszedł na świat Syn Boży, Zbawiciel świata. Dlaczego nie w blasku dnia, w chwale, tylko tak cicho pod osłoną nocy? Przecież Bóg jest jakby przeciwieństwem nocy. On jest światłem, jasnością, a noc, ciemność kojarzy się przede wszystkim ze złem, z grzechem. Jezus jak słońce przyszedł rozświetlić mroki grzechu i ludzkiej słabości. Rekolekcjonista zauważył, że na noc można też spojrzeć od innej strony. Ona przynosi przecież także wyciszenie. Dzień jest pełen gwaru, hałasu, dynamizmu, działania. Noc natomiast daje ciszę, odpoczynek, zatrzymanie się.

„Wejście w ciszę Adwentu jest wejściem w przestrzeń spotkania z Bogiem - Słowem, dotykaniem Jego tajemnicy. Cisza jest przestrzenią, w której On przemawia, w której mogę Go usłyszeć. Cisza jest przestrzenią działania Boga w sercu człowieka. Jest przestrzenią Miłosierdzia. Miłosierdzie nie jest hałaśliwe. Miłosierdzie, czyli czynna miłość, miłość przebaczająca, miłość pochylająca się nad słabością… - cierpliwa jest, łaskawa jest...i nie szuka poklasku" (1 Kor 13, 4). Nie szuka rozgłosu czy zauważenia. Bóg przychodzi w ciszy...”.  Bóg przychodzi w nocy. Gnany Miłosierdziem jest blisko, gdy we mnie nastaje noc, ciemność wielka, tak że już nic nie widzę poza swoimi słabościami i nieudolnością a zło, które odkrywam w sobie próbuje mnie wprowadzić w stan beznadziei i rozpaczy. On wtedy przychodzi i staje się światłem. Klęcząc na adoracji przed Panem uświadomiliśmy sobie, że nie możemy więc w trudnym czasie ciemności pandemii szukać świateł zastępczych, jakichś lampek elektrycznych jakimi mogą stać się wzbudzanie nadmiernego zainteresowania sobą i swoimi problemami u innych, czy szukanie pociechy w różnych przyjemnościach tego świata, nawet może całkiem wydających się niewinnymi i nieszkodliwymi. Bóg do mnie mówi: "Ja i tylko Ja jestem twym pocieszycielem" (Iz 51, 12). Zwieńczeniem rekolekcyjnych rozważań był czas na rachunek sumienia i spowiedź. Najważniejsze… o co poprosił kaznodzieja - postanowienie na całe życie… Życzę Ci, aby Twój kolejny Adwent wyprowadził Cię z ciemności Twojej niepewności jutra. Niech Maryja Niepokalana - Jutrzenka nadziei zaprowadzi Twoje oziębłe serce do Bożej Stajenki Maleńkiej Miłości, by Twoje życie znów nabrało kolorów ożywione Słowem Uczty wiary, nadziei i miłości.